Wurlitzer geschiedenis

De familie Wurlitzer begon in 1659 met het kopen en verkopen van muziekartikelen in Saksen. 

Rudolph Wurlitzer kwam in 1853 naar de Verenigde Staten en begon daar tijdens de burgeroorlog een importbedrijf met de verkoop van instrumenten aan de Amerikaanse regering. Al snel werd hij de grootste leverancier van instrumenten in Amerika. Rudolph verkoopt via een winkelketen in Chicago. Zo probeert Wurlitzer een llijn piano’s op de markt te brengen die hij vervaardigde. Het duurt niet lang voordat Rudolph een muntgleuf aan een pianola bevestigde. Zo begon de op munten werkende muziekboom van de late jaren 1800.Kort na het begin van de 20e eeuw werd Wurlitzer bekend om de grote theaterorgels die geluid maakten voor stomme films. 

Deze grote Wurlitzer orgels én vele andere soorten automatische instrumenten werden vervaardigd in een grote fabriek in North Tonawanda, NY. De fabriek, het pand, bestaat nog steeds. Rudolph Wurlitzer stierf in 1914 en liet het bedrijf na aan zijn drie zonen. Toen uiteindelijk de vraag naar theaterorgels en automatische piano’s afnam, maakte Wurlitzer moeilijke tijden door. Door de depressie van 1929 ging het bedrijf mede daardoor bijna failliet. In 1933 sloot Fanny,de jongste zoon van Rudolph, een deal met Homer Capehart. Wurlitzer zou een door “Erickson” ontworpen muntfonograaf gaanvervaardigen, de “Debutante”.

De intrekking van het verbod stond voor de deur en de vraag naar muziek op muntjes stond op het punt te exploderen. 

En dat deed het want in 1937 had Wurlitzer maar liefst meer dan 100.000 grammofoons verkocht. Wurlitzer domineerde de met munten werkende fonograaf tot de introductie van de 45-toerenplaat. Op dat moment kon het mechanisme van Wurlitzer tot 24 platen afspelen, waarbij ookslechts één kant werd afgespeeld. Seeburg introduceerde een nieuw mechanisme dat 50 platen kon bevatten en beide kanten kon spelen. Wat een échte jukebox met 100 selecties opleverde. Wurlitzer deed veel pogingen om hiermee te concurreren door nieuwe mechanismen voor Wurlitzer machines te ontwikkelen. Helaas slaagde men er nooit in om Seeburg’s dominantie van de jukeboxmarkt in te halen. Operators in het begin van de jaren vijftig beschouwden de nieuwe Wurlitzer-mechanismen als overdreven complex én niet bijzonder betrouwbaar.